بدهکار ۱۶ میلیاردی انبوه ساز بورسی صاحب ملک شد
نگاهی به فهرست شرکا و پیمانکاران اجرای برخی پروژه‌های مهم شرکت‌های بورسی به‌ویژه حوزه ساختمان نشان می‌دهد، بعضاً میلیاردها تومان از طلب‌های این مجموعه‌ها به علت انتخاب شرکایی که به تعهدات عمل نکردند به حیطه وصول درنیامده و در این خصوص، نیاز به تجدید نظر در مدیریت و اداره این شرکت بزرگ محسوس است. در حالی که همچنان، همکاری و اعطای پروژه به این شرکای بدحساب و بدهکاران چندمیلیاردی، ادامه دارد!
یکی از این شرکت‌های دارای ابهام، بهساز کاشانه تهران با نماد “ثبهساز” در بازار دوم معاملات بورس است که قیمت فعلی آن حدوداً یک‌سوم کمتر از زمان عرضه اولیه بوده و در اطلاعیه‌ها تاکید دارد کلیه شرکای شرکت، پس از بررسی صلاحیت فنی و مالی انتخاب می‌شوند و فرایندی شفاف و عادلانه برای واگذاری‌ها وجود دارد.
اما در سند بدست آمده از این شرکت، مشخص شده یکی از بزرگ‌ترین بدهکاران طبق آخرین صورت مالی منتشره، صاحبخانه این مجموعه است. طبق این سند که مربوط به نامه‌نگاری مالک ساختمان مرکزی “ثبهساز” در تهران است، فردی به نام حسین زبردست از سال ۹۹ اقدام به خریداری محل اصلی فعالیت مجموعه فوق کرده و اکنون در معادله‌ای پیچیده و شائبه برانگیز هم صاحبخانه شرکت محسوب می‌شود و هم پیمانکار بدهکار به شرکت!
طبیعتاً به‌سختی می‌توان پذیرفت شرکت و صاحبخانه مدعی، بدون هیچ هماهنگی قبلی و اطلاع از چنین روندی با یکدیگر در ارتباط هستند و بسیار عجیب است که نه شرکت از پیمانکار بودن صاحبخانه مطلع بوده و نه صاحبخانه از چنین مستأجر سرمایه دار و مملو از پروژه بی‌خبر باشد.
نگاهی به فهرست بدهکاران مندرج در آخرین صورت های مالی منتشره از شرکت بهساز کاشانه تهران نیز نشان می‌دهد صاحبخانه مذکور، یکی از بزرگ‌ترین بدهکاران این مجموعه با حداقل ۱۶ میلیارد تومان مطالبات سررسید شده است و حتی مجموعه‌های بزرگ حقوقی نیز، بدهی کمتری نسبت به وی ثبت کردند.
ضمن آنکه نه فقط در یک پروژه، بلکه طبق گزارش‌های مالی رسمی شرکت، نام این صاحبخانه در ۳ پروژه شامل بهنام، امین‌پور ۲ و گلچین به چشم می‌خورد که برخی از این پروژه‌ها با پیشرفت فیزیکی بسیار پایین همراه هستند و بعید است مستأجری که بیش از ۲ سال است چندین واحد از این فرد اجاره کرده، بتواند یا بخواهد فشار زیادی برای پرداخت بدهی‌ها یا تکمیل پروژه‌های با تأخیر همراه شده، وارد کند.
همچنین نامه بدست‌آمده از مالک ساختمان، نشان می‌دهد وی تأکید زیادی برای جلوگیری از تخلیه واحدهای در اختیار “ثبهساز” دارد و آنکه باعث وارد شدن خسارت حیثیتی و مالی به شرکت مذکور می‌داند که چنین جانبداری و تقلایی نیز در نوع جالب توجه و قابل تأمل است.
امید می رود ناظران بازار سرمایه و مسئولان سازمان بورس با ورود به چنین قراردادهای قابل تامل و نحوه انتخاب پیمانکاران به‌گونه‌ای عمل کنند تا مدیرعامل و هیات مدیره این شرکت پاسخگوی ابهامات و عدم شفافیت فراوان در روند موجود باشند.
